Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Qui convenit? Sed tamen intellego quid velit. Quod quidem nobis non saepe contingit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Omnis enim est natura diligens sui.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Praeteritis, inquit, gaudeo. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Comprehensum, quod cognitum non habet? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Praeteritis, inquit, gaudeo.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quid ergo?: Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Bork: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
In schola desinis.: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Numquam facies.: An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum
processeris tamen illud in eadem causa est, a quo abesse
velis, donec evaseris;

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo
melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.